İşte, Peygamber Efendimiz'in (s.a.v.) kabr-i şerifinin tam karşısında duruyordum. Ellerimi önümde bağlayarak, ona bol bol selam verdim ve çokça salavat getirdim. Birden sanki bana bir ilham geldi ve ağzımdan şu sözler dökülmeye başladı:

"Efendim... Beni sana kavuşturan Allah'a çokça şükürler olsun. Seni çok özledim. Senin hasretinle yanıp tutuştum. İşte karşındayım... Seni çok seviyorum. Sonunda kavuşmak nasip oldu... Ne olur, tekrar rüyama gel... O güzel yüzünü tekrar göreyim Efendim... Gül kokulu Efendim..."