Sesini duymadım. Yüzünü de görmedim ve en basitinden parmak uçlarından tutup, avuçlarına bile dokunamadım... O güzel yüzünü avuçlarımın arasında tutup, sanırım bakamadan öleceğim. Biliyor musun? Senden sonra ben bir başka oldum. Hissizleşip, nefret kusan birine dönüşmüşüm. Senden sonra gelen herkese yüreğimin kapısını bir an olsun aralamadım. Herkese senin gidişini anlattım. Herkes anladı hatanı ancak bir tek sen anlamadın. Oysa sen gittiğinde beni, seni ve en çok da bizi diri diri anılara bazen de hafızalara gömdün. Keşke biz olarak kalsaydık oracıklarda... Üzgünüm, kaybettik sevdiğim. Bizden tek eser, bu kitaptaki acılar...