Günümüzün hızla değişen rekabet koşullarında, örgütlerin varlıklarını sürdürmesi ve başarılı olmasında, örgütlerin sahip oldukları insan kaynakları büyük önem taşımaktadır. Bu noktada, örgütlerdeki insan kaynakları potansiyelinden tam olarak yararlanabilmek için örgütlerde insan davranışını, bu davranışların nedenlerini ve yarattığı sonuçları doğru anlayabilmek gerekmektedir. Bu anlamda, hazırlanan bu çalışma ile öz yeterlilik ve lider üye etkileşimi ilişkisi ve göze girme davranışları ve güç mesafesinin bu ilişki üzerindeki etkisi Türkiye'den bir örneklemle incelenmektedir. Bu yönüyle bu çalışmanın gerek kuramsal çerçevesi ile gerekse uygulama sonuçlarıyla akademik alana ve iş hayatındaki örgütlere faydalı olacağına inanıyoruz.