Zor olana değil kolayca kolay olana yenilmekmiş aşk.
Ardına bakmadan gidiyordu, soluklanmak için bile olsa
duraklamadan. Emindi adımlarından gerisi önündeymiş gibi...
Geçmişini önüne alsa da geçmeyecek acıların gerisindeydi.
Uzaktan da uzaktı artık bana. Yarım kalan hikâyemi asla
tamamlayamazdı elvedası, sağlam adımlarımın körkütük
yürüyüşe dönüşeceği de açıktı. Ama gidişine yıkılmaktansa
içimde kalışına sağlam durmalıydım, başaramadım.
Mağlup olduğumu bildiğim halde haykırdım ardından ''gitme.''
Arkasını dönmedi bile. Her adım attığında içimin titremesine
aldırmadan gidiyordu, geçmişini eze eze.
Ayağının altıyla ezdiği anıları üzerime savurup gitti.
Çözümden yana değildi. Öyle olsaydı çözdüğü her şeyi
boğazıma düğümleyip gitmezdi. Gitti!
Beni inciterek düşürdüğü gözlerine doyamadan yenildim aşka.