Bilimin hemen her alanını mümkün olduğunca alt dallara ayırarak akademik dünyaya konu eden Batı, İslam kültür ve medeniyetini ıskalayamazdı. Aksi bir görüntü, izahı güç bir durum meydana getirirdi. Bu görüntü en azından ‘bilimin evrenselliği’ ilkesine münafi olurdu. Bir kısım oryantalistik çalışmaların bilimsel olmayan, mücerret İslam karşıtı bir bakışla gerçekleştirildiğinin deşifre edilmesi, hatta ortaya çıkan ürünlerin Batı siyasetine konu edildiğinin tespit edilmesi dahi büyük bir iş değildir. Yapılması gereken, İslami ilimlere ait oryantalistik kitabiyatın akademik bir gözle tetkikidir. Bu zor, etkili ve gerekli çaba yerine İslam dünyasının yaygın önceliği kolay olanı tercih ederek duygusal bir tepki vermektir. Böylece bizim dışımızdaki dünyaya en azından kutsallarımızı bilime konu etmekten kaçtığımız izlenimini vermekteyiz. Oysa ki, İslami ilimlerin ne başlangıçtaki güçlü çıkışı, ne de sonraki serencamı bu izlenimi hak etmektedir. İslami ilimlerin son dönemdeki savrulmaları bile Doğu’nun Batı karşısındaki bilimsel siyasal, ekonomik... mağlubiyetiyle kolayca açıklanabildiği için ‘savunmacı’ bir himayeye ihtiyaç duymamaktadır.