"Muhterem Ağabeyciğim,

Göndermiş olduğun mektubunu aldım...

... Son arzumu soruyorsunuz. Var elbette, olmaz olur

mu?

Önce bir bayrak istiyorum. Delikanlılığımda

bisikletsiz, motosikletsiz, arabasız kaldım ama bayraksız

kalmadım.

Bayrağın, bütün çareler tükenince gölgesine

sığındım...

Canımdan aziz bildiğim, kutsal saydığım, canım

bayrağımı istiyorum. Bayrağımı son yolculuğuma

giderken ne mi yapacağım?Çocukluğumun saflığına

döneceğim. Dünya gözü ile son bir defa göreceğim,

beyazlığını öpeceğim. Kızıllığına yüzümü süreceğim...

Her bayram sokak sokak dolaşıp bayrağımı aradım.

Yere yakın olanlarına yanaklarımı sürüp okşadım.

Bağrıma basıp gözlerim yaşardı....Boyumun ulaşmadığı

yerlere selam verdim, seyre daldım. Hatır sordum, taa

ciğerime sokmak istedim. Ne olur son nefesimde

bayrakla can vereyim.

Hayatımda hiç bayraksız olmadım. Ne olur bunu

bana çok görmeyin, yine bayrağım uğruna ipe

gidiyorum. Bin kez dirilsem yine giderim. Ne olur,

cenazem giderken al bayrağımı tabutuma sarın.

Vasiyetimi lütfen kabul edin. Allah rızası için canım

bayrağım için yüz binlerce vasiyet yazsam az."