taşları yosun bağlayan o dipsiz kuyudan
sesini çekiyor çocuk, büyüyen sesini
günler konuyor, tüy gibi kalbimin üstüne
her ip taşıyamıyor her tesbih tanesini

soğuyor hatırı, hatırımdan çıkan şeyin
bilseydim böyle olacak, hiç bilmezdim inan
eksik olsun,, yüzümü ar diye örten kumaş
ahını aldı, kimi güldürdüyse bu devran

kederi, bir su kıyısına bırakan rüzgar!
dözdü, elden ele dolaştırdığın meşale
ne kadar gitsem o kadar uzak bütün evler
Tanrım! beni misa