Ölüm ´hayatın sona ermesi´nden öte birşeydir; demek ki, ölümü hayatın sona ermesi şeklinde açıklayan yaklaşım, kuru bir totolojiden ibarettir; demek ki, yaratılan ve bir ´yaratma fiili´ olarak dikkat gerektiren yalnızca hayat değildir, ölüm de bir ´yaratma fiili´ olarak aynı derecede dikkat istemektedir.

Hayata anlamını veren şey, gerçekte, ölümdür. İnsanoğlu şu dünyada hiç ölmeden yaşıyor olsaydı, herhalde, bu hayatın bir ´emanet´ olduğunu, emanetin kendisine verilmiş olduğunu
hiç mi hiç düşünemeyecekti.

Ölüm, hayatın içyüzünü kavramamızı sağlıyor; ölüm gerçeğiyle hayatlarımız anlamlanıyor.