Günler azaldı...
Ve yıllar çok hızlı geçti.
Geçti...
Ömrümüzde ne kadar görmemiz gereken acı varsa.
Geçti...
Ayrılıklar geçti...
Çiçekler soldu, insanlar öldü ve insanlar oldu.
Evet, zaman öyle de geçti, böyle de geçti.
Geçti de...
Yüreğimden her şeyi geçirdi, bir tek seni geçiremedi...
Yorgunum ve yalnız bunun için büyüdüm...
Şimdi ölesim var.
Ölelim kızım...
Beraber ölelim.
Yaşamak güzel değil çünkü.
Hem nerede yaşadık ki?
Ölelim çünkü iyilik bizi öldürür.
İyi olmanın iyi bir yanı da kalmadı artık.
İyilik eden nerede iyilik buluyor?
Bu müfredat bize göre değil.
Hani karıncalar nerede?
Hangi kuş özgür?
Dünya etrafımızda bir tel örgü.
Mahkûmlar en ağır müebbetlerini yüreklerinde yer.
Ve en iyi şairler cezaevlerinden çıkar.
Hücreden sonra gökyüzünü görebilmek de özgürlüktür.
Dünya bir kız çocuğuna karşı acımasız kızım.
Sen, annen ve ben biz güzel ölelim.
Dünya kötü, ölelim kızım...