Bu çalışma, daha ziyade dışlayıcı yönüyle öne çıkan Yahudiliğin evrensel/dışa açık
boyutuna karşılık gelen ve Türkiye'de daha önce çalışılmamış olan "Nûh kanunları"
konusunu ele almaktadır. Yahudilik'te Tanrı ile ilişki "ahit" kavramı ile ifade edilmiştir.
Ahit, Tanrı'nın insana hitabı, insanın da bu hitaba icabet etmesidir. Yahudi kutsal
metinlerinde yer aldığı üzere, Tanrı insanlarla birkaç defa ahitleşmiştir. İlk insan Âdem
ile başlayan ahitleşme, Nûh, İbrâhim ve İsrâiloğulları ile devam etmiştir. Nûh ile
yapılan ahit herkesi muhatap alması bakımından evrensel kabul edilmektedir. İbrâhim
ve ondan sonra yapılan ahitlerin muhatabı ise sadece İbrânîler'dir. Tanrı'nın Nûh ile
ahitleşirken koyduğu hükümler "Nûh kanunları" adıyla bilinmektedir. Tevrat'ta tam
şekilde yer almayan, Rabbânî kaynaklarda ise farklı biçimlerde ortaya konan bu
hükümler, son şeklini daha sonraki dönemlerde almıştır.