Genel olarak akılcılar ile mistiklerin, başta bilginin kaynağı olmak üzere farklı metodolojik yöntemleri tercih etmeleri sebebiyle birbirleriyle pek anlaşamadıkları bilinen bir husustur. Kelamcıların akılcı felsefe olan Meşşâiliğe daha yakın durmalarını, buna karşın sûfîlerin sezgici bir felsefe olan İşrakiliğe meyletmelerini, bu kaynak ve yaklaşım farklılığının bir neticesi olarak okumak da mümkündür. Bu yönüyle Fahreddin er-Râzî ile İbnül-Arabî arasındaki farklılığın, Aristo ile Eflatun arasındaki farklılığa benzemesi bir tesadüf değildir.

Dr. Faruk Sancar, biri kelamcı diğeri mutasavvıf iki meşhur İslam âliminin, birbiriyle bağlantılı olan nübüvvet ve velayet konularındaki görüşlerini ortaya koyarken, onların takip ettikleri metot ve bağlı oldukları ilmi disiplin gereği birbirleriyle nasıl farklılaştıklarını ve farklı sonuçlara ulaştıklarını da gözler önüne sermeyi amaçlamaktadır.

Nübüvvet-Velâyet Merkezli KELAM-TASAVVUF TARTIŞMALARI (Fahreddin er-Râzî ve İbnül-Arabî Örneği) isimli bu eser, pek çok ortak konuya sahip olan kelam ve tasavvuf disiplinleri arasındaki ilişkinin derecesi ve mahiyetine dair de bizlere değerli ipuçları sunmak iddiasını taşımaktadır.