Elinizdeki kitap, Nietzsche´nin, Yapısalcılık´ın ve Postmodernizm´in görüşlerine yer veriyor. Onların eleştirisini yapıyor.
Kapitalist sistemin özüyle değil, görüntüsüyle ilgilenen postmodernist düşünce tarzıyla hesaplaşmak zorunlu. Çünkü bir taraftan postmodernizm, sosyal bilimler, kültür bilimleri ve felsefe alanında marksizmi bir numaralı düşman ilan etmiştir; öte yandan, özgürlükçü olduğunu iddia etmektedir.
Postmodern düşünürler, özne olarak insanın çözüldüğünü, yok olduğunu iddia ederler. Özneyi yok eden postmodernizmin özgürlükçülüğü sahtedir. Özgürleşecek özne ölmüşse, özgürlükçü olduğunu iddia etmek ikiyüzlülüktür...
Bu nedenle, hem Marks´ın düşüncesini açıklamak istedim, hem de postmodernizmin özgürlükçülüğünün göstermelik olduğunu göstermeyi gerekli gördüm.
Bu kitap, her ne kadar benim bir çalışmam olsa da, içindeki düşünceler bir görüşün savunusudur. Bu nedenle bazı dostların eleştiri ve görüşlerine başvurdum. En önemli katkı, kitabın nüshalarını okuyan Haluk Gerger´den geldi. Sevecenliğinden haz aldığım dostum Haluk Gerger, eleştiri ve önerileriyle önemli katkılarda bulundu.