14. yüzyılın büyük âlimlerinden Yakub-i Çerhî; dönemin kıymetli zatı, kâmil mükemmil
şeyhi ve büyük mutasavvıfı Şah-ı Nakşibend hazretlerinin [kuddise sırruhû] gönlünü
kazanmış, onun kutlu dergâhında kabul görmüş ve kendisinin mana hediyelerine
mazhar olmuş bir velidir. Yakub-i Çerhî, hazırlamış olduğu bu eserde, Mesnevî'nin ilk
on sekiz beytini ve mezkûr eserde geçen bazı hikâyeleri şerhetmiş, âyet-i kerimeler ve
hadis-i şerifler ile konulara deliller getirmiştir. Sade bir üslupla yazılan eserde Yakub-i
Çerhî, satırlarının arasına mutasavvıf şairlerden Farsça mısralar serpiştirerek bu münevver
kitaba ayrı bir lezzet katmıştır.