Her insan, çağına tanıktır, çağının bir tanığıdır., ama kavrayabildiği kadarıyla. Bu tanıklıkların “yalancı şahitlik” haline gelmemesi için emek sarf etmek gerekir. Fakat “çöplüğe bakan” bir balkonda çay içmeyi “keyif” sanacak kadar maddi cenderelerin içine sokulmuş insanlarda bunu beklemek haksızlık olur. O halde “doğrucu şahit” olmaya yazgıların, yani okumuşların yani entelektüel sıfatını taşımaya hak sahibi olacaklarını düşünenlerin tanıklıklarını aktarmaları gerekir, “kötü tanıklık iyisini kovmasın diye.”Hep başkalarının hikayeleri zannettiklerimiz, aslında bizim öykülerimizdir. Bu eser bunlara tanıklık etmeye çalışmıştır.