Müzebilim (museology/museum studies) ilk kez Philipp Leopold Martinin 1869 yılındaki Die Praxis de Naturgeschichte adlı kitabında, doğa koleksiyonlarının sergilenmesi ve korunması olarak tanımlanmış bir terimdir. Daha sonra müzebilim, doğrudan müzecilik uygulamalarına işaret eden müzeografiden (museography/museum practice) ayrı bir düşünme alanı olarak geliştirilmiş, müzenin ve müzeografinin işlevlerini ve rollerini, müze çalışmalarını araştırmayı amaçlayan bir bilim olarak kabul edilmeye başlanmıştır. Müzeciliğin bilimsel olarak gelişimini hızlandıran ise, 1960larda mesleki eğitimin akademik standartlarda gerçekleştirilmesine duyulan ihtiyaç olmuştur.
Bu kitabın amacı, Türkiyede, müzebilim alanında Türkçe kaynak sıkıntısını bir nebze de olsa gidermek, mevcut yayınlardan farklı olarak, müzebilimin güncel işlevlerinin bir arada ortaya konmasını sağlamaktır. Bu amaç doğrultusunda kitapta, müzebilimin ana ve alt çalışma alanlarıyla ilgili temel teorik bilgilerin aktarılması; ayrıca müzelerde çalışan uzmanların uygulamalarının, bilgi ve deneyimlerinin de paylaşılması hedeflenmiştir. Kitap, Türkiyede müzebilim alanındaki bilimsel gelişme ve akademik eğitime katkıda bulunan akademisyenler ile müzelerin gelişiminde rol alan uzmanların makalelerini kapsamakta, dolayısıyla müzeciler ve akademisyenler arasındaki dayanışmaya da örnek teşkil etmektedir.