"Onu evde bulacağını nereden bildin? Telefona cevap vermemişti."
"Belki yanında biri var diye düşündüm. Telefonlara cevap vermediği zaman hep böyle olduğunu düşünürdüm. Neyse sonunda evine gidecek kadar çıldırdım..."
"Saat kaçtı?"
"Bilmiyorum. Geç olmuştu O kadar içtikten sonra aslında hiç araba kullanmamam gerekirdi. Neyse, kapıyı anahtarla açtım... Sessizce yatak odasına gittim, onu birisiyle yakalayacağımı düşünüyordum sanırım... Sonra birden onu gördüm..."
Fetch eliyle gözlerini kapadı. "Kanapede yatıyordu, sanki uyuyor gibiydi. Ona dokundum... dokundum ama buz gibiydi, bir de tuhaf bir koku vardı... öldüğünü anladım. Daha önce hiç ölü görmemiştim. Panikledim, koşarak ön kapıdan çıktığımı hatırlıyorum... hepsi bu kadar. O günden beri hep korkuyorum."
"Neden korkuyorsun?"
"Polise haber vermediğim için."
"Ama onun intihar ettiğini anlamıştın değil mi?"
"Ne düşündüğümü bilmiyorum... Ancak eve döndüğümde titremem kesildi ve öyle bir şey düşündüm... İntihar yani... Ne kan ne başka bir şey vardı. Cinayet olabileceğini hiç düşünmedim."
"Sana bir şey söyleyeyim mi?"
"Söyle"
"Artık düşünmeye başlasan iyi olur."
Muhbir, Healynin en başarılı kitaplarından biri... Zengin ve karmaşık bir olay örgüsü, canlı, ilginç karakterler ve sert-duygulu, inanılır bir detektif portresi...
Kirkus Review
Healy, Muhbirle Boston Polisiyeleri dizisini başarıyla devam ettiriyor.