Tram, her ne kadar Khanın söylediklerine inanmak istemiyorsa da affediyordu onun geç kalışını kısa sürede. Çünkü Khan yanında yokken saçları tek tek yolunan bir zavallı gibi acı çekiyordu elinde olmadan. Hiçbir şey olmasa, motosikletin üzerine birlikte oturup, ellerine birbirlerine kenetleseler; suyun içinde dans eden iki yılan gibi gövdeleriyle birbirlerini sararak yoldan geçen arabaları ve insanları izleseler yeterdi onun için. Ve şimdilik bunu yapabilecekleri tek yer motosikletin üzeriydi. Bedenler birbirine değdiği ve gözler birbirini izlediği sürece, motosikletin üzerinde de olsa aşkın devamı olanaklıydı.
Ali Rıza Arıcan, Vietnamda yaşayan bir matematik öğretmeni. Rakamlarla uğraştığı kadar sözcüklerle de farklı dünyalar kuran bir yazar.

Vietnamda yaşayan insanları konu eden öykülerinde, Budacı rahiplerin sömürülerini, çarpıtılmış din ve Tanrı kavramını, toplumun ikiyüzlü ahlak anlayışını, kör inançlarla kafası karıştırılmış, toplumun dayattığı kalıplara hapsedilmiş insanları ölçülü bir mizahla eleştiriyor. Arıcan akıcı diliyle, Uzakdoğu insanına ilişkin gözlemlerini ince ayrıntılarıyla aktarıyor okura. Her öyküde içinde yaşadığımız toplumla da benzerlikler bulacaksınız. Ali Rıza Arıcanın öyküleri sadece Vietnamın değil, tüm az gelişmiş ülkelerin aynası sanki.

Pasifik Öykülerinden sonra ikinci öykü kitabı olan Motosiklet Üzerinde Aşkda Uzakdoğu insanın hikayesini anlatırken insanın iç dünyasına, duygularına doğru yolculuğa çıkarıyor okurunu.