Nice zamanlar vardır, sarar ruhları, tüm varlıkla beraber. Güneş doğar üstüne, tüm ihtişamıyla. Haşimî renklere bürünür her yer. Desenler oluşur ardından. Gönlü kırıkların yarasına sarılır böylesi bir kuşak.
Ve nice zamanlar vardır, karartır ruhları, tüm varlıkla beraber. Her dem, farklı bir yıkılışın başlangıcıdır. Uykular bölünür kuytularda. Bilinmez nedendir bunca esaret. Bir çırpınış, henüz başlamadan biter, haykırarak.
Hangi zaman içre soluklanan ya da soluklandığı sanılan birinin, birilerinin, bir şeylerin adıdır meçhul. Ne zaman, nerede, nasıl ve niçin yaşandığı bilinmeyen ve bilinmeyecek olan bir bilinmezliğin adı konmamış soluklarıdır meçhul. Flulaşan avuçlara düşen ve düştükçe de ürperten bir sırlı bakışın, bir yudum hayatın, nedeni bilinmeyen bir susuzluğun adıdır meçhul. Ve meçhul, hayatın ve hayalin kesiştiği en farklı duraktır, bakmasını bilen gönüller için.