Yaşamak üzerine...

Tades şöyle düşünüyordu: İnsanın insanlaşması bir ömürlük yaşamda, her türden yabancılaştırılmaya direnmekle gerçekleşebiliyor ancak. Uyumak, inorganik doğanın temel yasası. Hücresel yaşam bu anlamda organik dünyaya bir uyanış. Toplumsal doğa ise, bu uyanışın en yüksek düzeyde belirmesi. Ancak sınıflı toplumun egemenleri, insan doğasını yeniden hücresel uyanış noktasına göndermek istiyor ki, bu da insanın bitkisel bir yaşama sürüklenmesi anlamına gelir. Bu nedenle toplumun bireylerinin büyük bir çoğunluğu bitkisel bir yaşam sürüyormuş gibi görünüyor. Sormak, sorgulamak yok. Düşünmek yok. Şüphe etmeksizin bir boyun eğiş hakim. Oysa, yaşamak yalnızca bir kez...