sonra bıraktım her bir saç telimi muhtelif yerlere:

yeşil gözlü bir adamın gözbebeklerine,
orta yerine, mikro iktisatın,
en ince gölgesine, hazzın
yaş aldıkça çocuklaşan insanların vicdan tellerine,
üç günde eskiyen taş kentin pencerelerine,
sinirlerine, bazen yorulan apartmanların,
giydiği t-shirt, şiir kitabı kapağı olan gence,

bıraktım saçlarımı ve de:

irtifa kaybeden kelebeklere,
güzelliklere, zamanın çöpe attığı,
suyu söndüren ateşe,
beş asır yaşayıp bir anda ayrıldığın şehre,
oyuna müstahak zeytinyağına,
kabuklara, bazen kalkması gereken

bıraktım.