Demek istiyorum ve belk de tekrar ediyorum ki, hissiyat-ı vataniyeyi başka suretle tasvire edvar-ı maziyede, hatta pek yakın zamanlara gelinceye kadar mesağ yoktu.
Zaten avaze-i hürriyetin namesmu ve maktu olduğu bir memleketde başka türlü ses çıkarmağa imkan yok. Bizim bu yolda şiir söyleyişimiz mahpusların şarkı söylemesi gibidir. Onun için biz kendi kendimize arada takaza-yı nefs etsek bile şairin muahezatına müstehak değiliz.
Abdülhak Hamid Tarhan