Gerçekle yalanın koyun koyuna yattığı bu siyah gece, ihanetin oyunlarıyla cebelleşirken, gözün gördüğü her
şey yalan, yalan zannedilenler ise gerçekti aslında. Bu kara hikâyede görünen ve duyulan, hatta yaşanan hiçbir
şey göründüğü gibi değildi. Bu hikâyede, sadece bin bir yüzlü şeytanlar ya da türlü çeşit oyunlara misafirlik
eden kurbanlar yoktu... Bu hikâye, karanlığın içinde doğmak için bekleyen ama asla doğamayacak olan bir
gökkuşağının hikâyesiydi. Ne bir çıkış yolu vardı ne de beklenilenin aksine belli bir sonu. Ölümle doğmak
kadar gerçek ve doğumla ölmek kadar da yalancıydı bu hikâye. Var olmakla yok olmak arasında nefes almaya
çalışan bedenlerin, soludukları her bir nefesle birlikte boğulup yok olmalarıydı. Çıkışı olmayan bir labirentin
içinde bataklığa bata bata dibi bulmaktı. Ölüm kadar soğuk, hayat kadar acımasızdı bu hikâye. Bakan gözlerin
yalanlara kanması, kör gözlerin ise gerçekleri bulmasıydı. Öyle ki; bu hikâyeye misafir olan hiç kimse ama
hiç kimse masum kalamazdı; çünkü bu hikâye sadece masumların değil, masumiyetin de idamıydı.