Günümüzde geleneksel medyaya oranla yeni medyaya, yaygınlaşma düzeyine bağlı olarak iletişim iletişim etkinliğinde giderek daha çok aracılık rolü; tüketimin kontrolü açısından giderek daha çok işlev biçilmekte. Buna aynı zamanda yeni medyayı, siyasette paradigma değişimleriyle daha yoğun ilişkilendirilen bir söylem de eşlik etmekte. Paradigma değişiminde yeni (etkili/etkileşimli) medyaya siyaseten biçilen bu rol-işlev, siyasetin dilinde/söyleminde "istikrar ve denge" kavramlarına koşut olarak kapasite, verimlilik, etkileşim, performans, anındalık süreklilik, güncellenebilirlik gibi araca özgü teknolojik olanakları öne çıkarmakta.
(Arka Kapak)