O gece, daha gözleri bile açılmamış şehzadesini, kıymetli taşlarla süslü
beşiğinin içinde, hatta Eyüp Sultan Camii'nde düzenlenecek törenle Hz Osman'ın ünlü kılıcını
kuşanırken tasavvur etmişti. O gece, şehzadesinin cülûs törenini hayal ettikçe, neşesiz yıldızlar
bile ona pırıl pırıl görünmüştü. İşte on sekiz koca yılın ardından hayali gerçek olmuştu. Hânedan
artık onun evlâtlarından devam edecekti. Valide Handan Sultan, Mahfirûze, Sultan Osman, Deli
Mustafa, onun akılsız annesi... Hepsinin hayali gözünün önünden birer birer geçti...
Gülümsedi... Kurdu kurda boğdurmuştu... Yeşil gözlerini salona çevirdi. Bu dairenin duvarları
da haremdeki dairelerin çoğunda olduğu gibi, birbirinden harika, üzerlerinde lâle, karanfil, yaprak
desenleri bulunan çinilerle kaplıydı. Çinilerdeki mavi renkler o kadar tatlı ve canlıydı ki, insan
kendini çiçeklerle bezenmiş bir bahçede sanırdı. Odada kalın mavi kadife perdeler vardı.
Kenarlarına altın sarısı sırmalarla süsler yapılmıştı. Câriyeler, altın şamdanların mumlarını çoktan
yakmış, salonu loş bir aydınlık kaplamıştı.