Eşya ve insan istifinde, kibrit kutusuna hapsolmuş
karıncaların sessizliğinde, sinip kalmış ruhumuz bir
yaprak hışırtısında, bir kuşun kanat sesinde şahlanır.

Bizden yıllarca önce, yaşanan hayatlara taşır. Bir seramik
kırıntısında, bir taşa sinmiş izlerde yaşamın derinliğini
ararız. Bizden öncelerde akıp giden zamanları özler bir
yanımız.

Durmaksızın kovaladığımız, hayatı yakalamaya uğraşırken, bir de bakarız, hayat arkamızda, uğramadığımız yerlerde filizlenmiş boy vermiş.
Onları saklamışım.

Tıpkı çocukken evimizde keşfettiğim karanlık, gözden
uzak köşelere sakladığım. Derelerden tepelerden bulup
içlerinden ayırdığım beş taşım gibi.

Ruhlarımız bu parıltılı düşsel kırıntılarda belki bir yıldız
olup yükselir.