"Hayır hayır, olamaz! Gerçekten daha gerçekti gördüğü. Güneş gibi apaşikar, aya gibi pırıl pırıl pırıldı... Eşiğine fırlattı bedenini, 'Ey yazgımın gülü! Ey alnımın ak yazısı!' diye bağırdı, 'Söyle bana hangi bağın gülüsün sen?' Peri dile gelerek, seslerin en güzeliyle, 'Ey yüreğimin sancısı!' dedi, 'Keşiş dağının gülü, İriskin bağının sümbülüyüm ben. Sen be söyle bana, hangi rüziğar arttı seni buralara?' Şehzade, anka kuşunun kanatlarına binmişti sanki; 'Ey nergis bakışlım! Ey hilal nakışlım! Gönlümün rüzigâları getirdi beni buralara...' Elif ile lam gibi birbirlerine öyle sarıldılar ki, ne gözler görmüş, ne kulaklar işitmiş böyle bir kavuşmayı..."