Welhasil, ez bi nivise hissiyam, dive min binivisiya. Ez bi ziman hissiyam, dive min kevaneyen zimane xwe vekira. Ji xwe ev xebata piçuk u nazik, bi hin kevaneyen jiyana min pek hatiye. Kevaneyan vedikim, diçim ser kendalen wan, ji jor li naverokan dinerim. Tişte ku dibinim peşkeşi we dikim. Li ser deven kendalan deng didim. Gelo hune min bibihissin? Nizanim! Le eger min nenivisiya, belki ez biketama, di kurahiyen kendalan de winda bibuma. Le edi ne xeme. Eger ketina min hebe ji di peş de, hune bizanibin ka ez li ku me.....