Doğanın büyük bir kısmı mahvedildi. Ağaçların ve taşların ruhları yerlerinden sökülüp
alındı, bu ruhlar daha sonra insanların peşine düştü. Çünkü gidecek başka yerleri
yoktu.
* * *
Dışarıdaki ayak sesleri önce yavaşladı, sonra hızlandı. Bir hayvana ait olmazlardı,
çünkü çok gürültülüydüler. Bir insana ait olmak içinse fazla hızlılardı. O tuhaf hışırtı
eşliğinde çadırın etrafında dönüp durdular. Korkuyorum, diye fısıldadım, sesimdeki
şaşkınlık fark edilmeyecek gibi değildi. Korku titreşti, kalp atışlarımla birlikte
damarlarıma yayıldı. Jacey omzumu kavradı, ben de onun elini tuttum. Ne kadar süre
öylece, uyku tulumlarımıza sarılı, birbirimize kenetlenmiş halde durup karanlığın
içinden gelen ağıtı dinlediğimizi bilemiyorum. Jaceynin düşüncelerini duyabiliyordum:
Ve yarın bu çadırda ölü bedenlerimizi bulacaklar.