Pandemi süreci her durumda sıra dışılığıyla, kuşkusuz istisnailiğiyle ve özellikle de ürettiği korku ve paniğiyle hemen herkes için can sıkıcı bir zaman dilimi oldu. Bizi bekleyenin ne olduğuna yönelik enformatik/endüstriyel yönlendirmeler bir kenara bırakılsa bile hemen sıklıkla gözlemlenen ve dilden dile akan korkutucu imgeler fazlasıyla baskın ve ağırdı. Öyle ki bütün bunların tek tek her birimizde hasar bırakıcı bir potansiyele sahip olduğundan kuşku duymayan yoktu. Karantina Sohbetleri bu ortamda kendi kendini inşa eden bir arayışın esaslı bir parçası olarak ortaya çıktı ve gelişme çizgisini de bu zorunlu ve emsalsiz hava içinde şekillendirdi. Bu kitap, pandemi sürecinin daha ilk başlarında “sahi, burada neler oluyor?” sorusu etrafında bir araya gelen ve birbirini bulmakta zorlanmayan dostların söz konusu mecra üzerinde zamanla kendi ilgilerini de içine katarak geliştirdikleri ortak bir tahayyülün tutanakları olarak da okunabilir. Böylece Karantina Sohbetleri, belki de bu yanıyla içinden geçtiğimiz ve ziyadesiyle muhataralı olduğuna kani olduğumuz bir zaman diliminde topluca derin bir nefes almanın mümkünatı üzerine geliştirilen mütevazı bir çaba olarak iz bırakıyor.