Kafkas dağlarının en yüksek zirvesi Elbruz (Mingi Tav) ve çevresindeki yüksek dağlık arazide yaşayan Karaçay-Malkarlılar, tarih boyunca Kafkasyada hâkimiyet kuran Kimmer, İskit, Hun, Bulgar, Alan, Hazar, Kıpçak gibi proto-Türk ve eski Türk kavimleri ile çeşitli Kafkas halklarının etnik ve sosyo-kültürel bütünleşmesinden ortaya çıkmış bir Kafkasya halkıdır. Günümüzde Karaçaylılar Rusya Federasyonuna bağlı Karaçay-Çerkes Cumhuriyetinde, Malkarlılar ise Kabardin-Balkar Cumhuriyetinde yaşamaktadırlar. Dil bilim araştırmaları Karaçay-Malkar Türkçesinin ana çizgileri ile tipik bir Kıpçak Türkçesi olduğunu ortaya koymaktadır. Karaçay-Malkarlılar dillerini Tav til (Dağ dili) ya da Tavça (dağca) biçimlerinde adlandırırlar. Karaçay-Malkar Türkçesinin söz varlığı büyük ölçüde Eski Türkçenin Orhun Yazıtları, Eski Uygur Türkçesi Metinleri ve Divanü-Lugatit-Türk gibi yazılı kaynaklardan takip edilebilen dönemlerine dayanmaktadır. Tarihi Kıpçak sözlüğü Codex Cumanicusun dili ile en yakın benzerlik içindedir. Karaçay-Malkar edebiyatının en zengin ve renkli bölümünü sözlü edebiyat ürünleri teşkil etmektedir. Karaçay-Malkar Türkleri sözlü edebiyat ürünlerini ağızdan ağza aktararak bunların nesilden nesile unutulmadan yaşatılmasını sağlamışlardır. 17. yüzyılda yaşayan Kara Mussa, 18. yüzyılda yaşayan Zantuvdu, 19. yüzyılda dünyaya gelen Koçhar oğlu Kasbot, Meçi oğlu Kâzım, Canıbek oğlu Appa, Semen oğlu Sımayıl, eserleri günümüze ulaşan Karaçay-Malkar halk şairleri arasındadırlar. Ufuk Tavkulun hazırlamış olduğu Karaçay-Malkar Halk Şairleri Antolojisi adlı eser, bu halk şairlerinin şiirlerinden seçkin örnekler sunarken, Kafkasyalıların hayat tarzları, dünya görüşleri, duygu ve düşünceleri konusunda da okuyuculara bir pencere açmaktadır.