Her geçen gün içinde büyüyen vuslatı,
Gün be gün ertelemek zorunda kalırsın
Dudaklarını kanatırcasına,
Haince hançerlenen duygularının
Sağanağında zehir zıkkım olur bütün
Kelimeler mürekkebinden damlarken
Yutkunursun
Boğazına koca bir yumru oturur
Zaman denen kavram elbette durmayacak
Bizim için
Boğazında düğümlenen kelimeler,
Yüreğinde belki de deprem etkisi yaratacak
Sıradan bir yazı gibi okuyup geçecek birçok
Beşeri farkında olmadan.
İnadına yarsın bir
Papatyanın yaprakları arasına ölüm kadar
Yalnızlık kokan satırları.
Umutlarını beklentilerini zihninin tozlu
Raflarına kaldırırsın büyük bir hayal
Kırıklığıyla ve git gide kaybolursun karanlığın
Küf kokan keşif yaşanmışlıklarında
Sonuçta insan eğer geçekten isterse emanet
Verilen yaşam sürecinin içinde her şeyi
Başarabilecek güce sahiptir.
Her ne yaparsa her nereye giderse gitsin, içinde ki yaşam
Enerjisi de kendisiyle birlikte olacaktır.
İç benliği yani özü her zaman
Kişinin rehberi olacaktır.