Ebû Abdurrahman es-Sülemî yaşadığı dönemde (5/11. Asır) ilim ve devlet adamları tarafından takdir edilmiş, eserlerine değer verilmiş bir sûfîdir. Kaynaklarda kendisine 100'ü aşkın eser nispet edilir. Eserlerinin bir kısmı zâhid ve sûfîlerin hayatına, bir kısmı Kur'ân tefsirine bir kısmı da ahlâk, âdâb, melâmet, fütüvvet gibi tasavvufî konulara ve gruplara dairdir.
Hiç kuşkusuz onun Tabakâtu's-sûfiyye isimli eseri sûfîlerle ilgili günümüze ulaşmış en eski biyografi derlemesidir. Sülemî eserinin mukaddimesinde sahabe, tâbiîn ve tebeu't-tâbiîn dönemi zâhidlerini, günümüze ulaşmayan Kitâbü'z-zühd adlı eserinde anlattığı için Tabakâtu's-sûfiyye'de 2/8. yüzyıl zâhid ve sûfîlerinden Fudayl b. İyâz ile (ö. 187/803) başlayarak ele aldığı kişileri beş tabakaya ayırmış; ilk dört tabakada yirmişer, son tabakada yirmi dört olmak üzere toplam 104 önde gelen sûfînin biyografisine ve görüşlerine yer vermiştir.