"İÇİME BİR UNUT DÜŞTÜ yoksa lades gibi aklımdaydın"

Yazdığım her şey kendimle kesişme ihtimalimdi. Bu yüzden uzun zamandır yazmıyordum.
Boğulmak istemiyordum. Ama nereden bakarsam bakayım okyanustaydım.

Sen olmasan nasıl anlatabilirlerdi ki bana acıyı?
Kelimelerle mi?

Niçin birbirinin yarasını sarabilecekken birbirine yara olur insan? Bu noktada umut ile ölüm arasındaki mesafeyi umudun ölümünden başka ne kısaltabilir? Hayatın ileri geri ritmiyle vals yapamayan, müziğin sesini nasıl duyabilir?

Her insan hataya düşer. Pek azı destek almadan kalkabilecek kadar şanslıdır. İnsanın varoluşa en yüce katkısı, kendini varolanla bir saymasıdır.