Ayrılık düşer bazen yolumuzun üzerine... "Kimin Bu?"
der, hemen alırız yerden. Hâlbuki almasak, tutmasak,
sahibi için saklamasak bize yapışacak, bizi kovalayacak
değildir. Peşimize düşecek değildir. Zira o bize âşık
değildir. Lakin insan, bir yönüyle hep gitmeye
müpteladır. Gelip ayrılık onu bulmasa da o gider,
mutluluk sarayının kapılarını kırar, ayrılığı bulur.
Bu roman sanıyorum biraz da bunun öyküsü.
Yani bile bile yaşanan, aranılan, arzulanan, ayrılıkların
öyküsü.
Hüsnün değil, hüznün öyküsü...