(...)
herkes, ekmeğinin memleketinin peşinde.

rengini evde bırakmış adam da,
tutkusuna batan kırmızı kadın da,
tahtasız marangoz da...

sahibini arar hayat.
uykusuz kumbaranın
şehvetli dudakları açılır, kapanır.
vakur vapurlara yollar öpücükleri.
avlularda yankır
yalnızlığın kurduğu kelimeler
duvardan duvara
çarpa çarpa,
işten atılmış öcüye dayak atar,
kendine gelsin diye
ki gelmez.
davul
kapıları çalar
pencereleri vurur.

caddelerde koşan ayak sesleri
hurilerin küfrüdür.

ağzında erir,
her yere sokulan sözcükler
karanlığın şekeri.
(...)