Sonra panzerlerden kitle üzerine sıkılmaksızın asfalt üzerine su akıtılıyor. Kitlede en ufak bir geri çekiliş yok. Panzerler buz gib tazyikli suyu kitlelere sıkmaya başlıyor. Pankartları kendimie siper ediyoruz. Kalabalık arasında reformist olarak değerlendirdiğim bir kısım arkdaşı görüyorum. Daha üç gün önce teslimiyetçilikle eleştirip tartıştığım Kemal`i görüyorum; Bir aslan parçası en önlerde. Hemen yanı başında bir kaç yıl sonra kaybedeciğimz Müslüm`ü görüyorum. Aman Allahım! O ne görkemli duruş. Kürsüde olduğuma hayıflanıyorum aralarında değilim. Bunun ezikliğini yaşıyorum. Kürsüden Faysal`ın, Cengiz`in `Yılgınlık yok direniş var` sesleri panzer seslerine karışıyor. Öndekilere coplarla saldırı başlıyor. Kimsede kımıldama yok. Sonra `Boom!` diye bir ses duyuyoruz. Kitlede bir çığlık "Kaçın bizi bombalıyorlar." Kürsüden çevreye bakıyoruz. Bir sis, bir duman, bir gaz bulutu genzimiz gözlerimiz yanıyor. Evet, bunlar bizi bombalıyor...