Bu tarih, kendilerine gelen İslâm davetine iman ve onu
kalpleriyle tasdik eden kahramanların tarihidir. Bu kahramanlar,
Allah ve Resûlüne davet edildiklerinde Ey Rabbimiz! Biz
Rabbinize iman edin! diye imana çağıran bir davetçiyi (Hz.
Muhammedi veya Kuranı) işittik ve hemen iman ettik. (Âl-i
İmran: 193) sözlerinden başka şey söylememişler ve her konuda
Hz. Peygambere destek olmuşlardır. Canları, malları ve aşiretleri
onlar için pek fazla bir değer taşımıyordu. Allaha davet
yolunda her türlü meşakkati göğüslemeye hazırdılar. Bu uğurda
acıları güzel telakki ediyorlardı. Bu davetin yakîni kalplerine
nüfuz etmiş, nefislerine ve akıllarına hakim olmuştur. Gaybe
iman edip Allah ve Resûlünü sevmelerinden dolayı kendilerinden
harikalar sadır olmuştur. Onlar Müminlere karşı (kendi
aralarında) merhametli, kâfirlere karşı şiddetli idiler. Ahireti
dünyaya, gaybı şuhûda (görünür âleme), hidayeti de mal yığmaya
tercih ederler; Allaha davet hususunda çok titizlik gösterirlerdi.
Gayeleri, insanları kula kulluktan Allaha ibadete sevk
edip batıl dinlerin zulmünden İslâmın adaletine, dünyanın
darlığından ahiretin genişliğine çıkarmaktı.