Küçük yaştan beri hatıra defteri tutmayı âdet edinmiştim.
Dertlerimi, kederlerimi sevinçlerimi, her gün düzenli olarak yazardım. Seneler geçti. Cilt cilt yığdığım hatıra defterlerime ne oldu, kimlerin elinde kaldı, bilmiyorum.
1920 yılında Hayatım adlı bir yazıya başlamıştım fakat bitirmeden yakmak zorunda kaldım. Azerbaycana giren 11. Kızıl Rus Ordusunun özel ajanları tarafından takip edildiğimi fark etmiştim. Üzerinden uzun yıllar geçti. Şimdi yenisine başlıyorum. Umarım bunu tamamlayabilirim.
Böylece senelerden beri milletçe çektiğimiz çile de sona ermiş olur ve bağımsız Azerbaycan Cumhuriyetinin üç renkli bayrağı tekrar Millet Meclisi binasına dikilir. Hazardan koşup gelen külek de onu okşar. Ölmeden görürsem, ne mutlu bana... Aziz Alpagut