Evgin Atalay "Hayat Yeşil Umut Mavi"de bizi bir yolculuğa çıkarıyor. Dikkat edin. Yolcu yaralı, kırgın, örselenmiş. Ama bir o kadar da hayata bağlı.

Çünkü bir şiiri var. İnandığı bir şiiri. İçimize en çok okunan da bu zaten. Sözlerinden deniz geçiyor, martılar geçiyor, oyunlar ve sonbahar geçiyor. En önemlisi hüzün geçiyor. Çünkü bu satırlar biraz İstanbul, biraz bu dil, en çok da hayat. Uyarmadı demeyin. Yolun bir yerinde adını koymak istemediğiniz bir şey boğazınıza düğümlenebilir. Sizi bilmem. Ama ben bu duyguyu çok sevdim.
-Mario Levi-

Evgin inadına yaşayanlardan biri. Onun notlarını okuduğumda küçük ayrıntıları görme ustası bir genç insanı tanıdım; onun hayatla inatlaşmasını, gökyüzündeki renklerle mutlu oluşunun yanında ağrılarını yaşama belirtisi sayışına tanık oldum.