Bu kitap, çocukluğundan beri onu oyuna davet eden AY ile onun arasındaki dostluğun bir kanıtı gibi.
Ay ile saklambaç oynayan ve hep kendisini takip ettiğini düşünüp saklanmaya çalışan
bir çocuğun imgelerinin beyaz sayfalara vuran yansıması.
Şiirleri okurken Nur Onur, bizi adeta kendimizle baş başa bırakıp kayboluyor.
Sanki o, Ay ile oynadığı oyuna bu kez bizi davet ediyor.
Bir saklanan, bir C diyen, bir gülümseyen, bir donup kalan, incelip küçülen,
sonra tastamam ben buradayım diyen bir oyuncu Ay onun dünyasında. Bir dost, bir avare, bir şahit
Biz de onun izini sürüyoruz, satırların arasında, gecenin karanlığında.

Rüzgârmış koparan yıldızı geceden.
Rüzgârmış soğutan güneşi, beni
Rüzgârmış mırıldanan tekinsiz
Oysa ağırbaşlıydı sensiz.