Issız bir odada boş bir fincanın senin gelmeni ve doldurulmasını beklediği bir anda, çalan kapı zili ile irkilirsin. İrkilmenin asıl nedeni korkudan değildir, çalan kapı zilinin seni hatırlatmasındandır. Bir ev düşün, senin elinin değmediği bir yeri olmasın, her şey seni hatırlatsın... O evde seni özlemekle geçecek kim bilir kaç senem var.
En son gitmeden önce yüzünü sildiğin havlun hâlâ aynı yerinde durmaya devam edecek, son dinlediğin şarkın kaldığı yerde kalacak ve bana hiçbirisine dokunamamak düşecek.
Yine giderken ayrılık mükâfatı olarak hediye ettiğin gömlek ve sana dair her şey, olduğu yerde kalacak. Bir gün gelecek ve sen geleceksin, hayat donduğu yerden devam edecek...