Aşkım Akyıldızın şiirini daha önce çıkan iki kitabından seviyordum. Şimdi bu üçüncü kitabında daha iyi anlıyorum, niçin sevdiğimi. İnsanın günlük yaşamının can damarından, atar damarından giriyor. Günlük yaşam gibi, günlük dil gibi doğal ve kendiliğinden şiirsel deyişi. Yalın olana öyle bir şiirsel hayat, canlılık vermiş ki, o satırlarda, söz ve deyişlerde okur olarak en yalın duygu ve düşüncelerimizle bir şiir aynasında kendimiz yansıyoruz. Her okur kendisi, ayrı ayrı.

Bu şiirlerde yaşam sevinci var, aşk ve keder var, özlem ve umut var, hüzün ve bungunluk var ve bunlar için için, satır satır okura işliyor. Şiir mevsiminde, yaşamın bütün mevsimleri renkleniyor.

Ufak bir örnek ya da tadımlık olsun diye, işte okurken satır satır beni geçmişten şimdiye duygu ve düşünceler dünyasında bir yaşam gezisine çıkaran Gücenmiş Evin Çocukları şiirinden birkaç satır:

Asılırdık örgülü saçlarımızdan gökyüzüne
kuşların gözüyle görmek için.
Yine küçük
yine eski evimiz.
Kızdık gidip de dönmeyenlere
yağmur olup indik.
Bulut pamuklara sarıp güneşi,
gücendik,
Henüz kinlenmedik.

-Yüksel PAZARKAYA-