Ayşe Elverenin şiirlerini ilk defa okuyorum, ama okudukça içimde katman katman düzlükler, derinlikler, yarı karanlık, yarı aydınlık yollar bir bilinmezliğe doğru açılıyor. Bu vizyon beni kendine çekiyor ve kendi içine alıyor. Bunun nedeni nedir diye sorduğumuzda yanıt, Ayşe Elverenin şiirinin özgünlüğü içindeki anlam geliyor. Şiir, genelde bir koordinatlar sistemi olarak düşünülürse, Ayşe Elverenin şiirini oluşturan üç temel koordinatın bulunduğunu söyleyebiliriz. Bunlar; insan, yaşam ve varlıktır. Bu üç element, Elverenin şiirinin real ve irreal boyutlarını, başka türlü söylersek, Elverenin şiirinin felsefi izdüşümlerini oluştururlar. Bu nedenle, Ayşe Elverenin şiirini okuyan, onda yalnız özgün bir duygu duymakla kalmaz, aynı zamanda bu duyguyu felsefi düşüncelerle paylaşır.
Bunu şairin Masal adlı şiirinden alacağımız birkaç mısra ile örneklemek istiyoruz:
Yaşam takılıp takılıp bir kuşun kanatlarına
Uçuverince sonsuzluğun ufkuna,
Cam kesiği günler kanadı ellerimden,
İnişsiz çıkışsız basamaklarda duruyorduk,
Ne gök ne yer çağırdı bizi,
Biz orada öylece yoktuk.
Prof. Dr. İsmail TUNALI

Bir kozmosta sürüklendiğimiz hissini yaratmasının yanı sıra, köklerimizle bağlı olduğumuz gerçekleri de bize hatırlatıyor Ayşe Elveren.
Nereden gelip, nereye gideceğimizi sürekli sorgulatarak insan ömrüyle sınırlı zamanın çelişkisini yaşatıyor, her şeye en yükseklerden baktırtıyor şiirleriyle.
Bütün bunlar da hüzünlü bir yaşam tadı vermekle kalmayıp, aynı zamanda okur için yaşamı anlamlı hale getiriyor.
Sanatçı-Mimar Nejat YAVAŞOĞULLARI

Ayşe Elverenin şiirlerinde insanı ilk dizelerden başlayarak sarıp sarmalayan derin bir sızı var. Yaşanmışlıktan kaynaklanan, dahası hayatın hakkını vermiş görünen bir sızı bu. Biraz kırgın, biraz sitemkâr, biraz isyankâr ama bir o kadar da doğal. Hatta çıplak... Belki de bu nedenle herkes her an kendi şiirini bulabilir bu kitapta. Ben bir de buradaki gizli gülümsemeyi sevdim. Dokunuyor ve şiirleri bir daha okunur kılıyor...
Mario LEVI