Neyse artık, bu yalan dolu dünyadan yavaş yavaş kopmaya, eve dönmeye başlıyordum. En azından eşim geceleri bana sarılıyor, tekrar elimi bile tutuyordu. Ben de hiç reaksiyon göstermiyor, olayları biraz da akışına bırakıp izliyordum. Kim bilir, belki de bu büyük aşk, ömür boyu bir giz olarak kalacak, eşim hiçbir zaman bu olayı bilmeyecekti.

Seneler önce günlük gazetelerden birinin iç sayfalarında böyle bir haber okumuştum. Hiç kimsenin haberi olmadan bir kadınla kırk yıl gayrimeşru ilişkisini sürdüren yetmiş yaşlarında bir Musevi, sevgilisinin üzerinde son nefesini verince olay gün ışığına çıkıyordu.

İlerde bu romanım yayınlandığında, şifrelerini çözüp de benim olduğumu anlayan eşim, belki çok üzülecek, kim bilir belki de intihar edecek. Belki de empati kurup, benim yaşadıklarıma hak verip, bu aşkıma saygı gösterecek, beni affedecek, gülüp geçecek, bilinmez ki... Gerçek olan şu ki çok uzun soluklu bir ilişki yaşandı. Ben böyle olsun ister miydim? Herhâlde tek eşle, sevgi dolu, içinde cinsellik öğeleri bulunan dingin bir hayatı her zaman insan tercih eder...