Ardından yatağına uzandı. Zor da olsa uykuya daldı. Rüya görüyordu. Karmakarışık bir rüyaydı. Yürüyordu bilmediği bir ıssız sokakta çok korkmuş ağlıyordu. Önüne birden bire ellerini uzatıyordu yardım etmek için ama Nazem ellerini vermiyordu. Bu defa uzanan eller git gide Nazem'den uzaklaşıyor ve daha net bir şekle bürünüyordu. Sonra aninden önünde bir ışık yanıyor, hemen yanında da babasını görüyordu.

Babası arkasında biri varmış gibi yan tarafa çekildi. Evet gerçekten arkasında biri vardı. Evet o Emre'ydi. Yüzü net görünüyordu. Nazem'in aklı daha çok karışıyor, hiçbir şeyi anlamıyordu