Kelâmın kifayetini yitiren, âşığı zayıf düşüren bir hâldir gitmeler. Öyle etle kemikle değil de, tastamam gitmekten bahis açmış yazar. Ya kalbi olan okumasın, ya da sadece kalbi ile okusun diye; hüzün demiş, yalnızlık demiş mesela. Hele küçük harflerle git derken kocaman harflerle MEnin altını çizmiş, göze değil kalbe hitap etmeye namzet olduğunu işaret ederek.

Kalmanın sağlamasıdır belki de bu sesleniş ki, idraki dizelerin içinde gizli...