Alman edebiyatının klasik dönemini, 1795- 1805'de Schiller'in Goethe ile buluşmasına mal etmektedirler. Goethe gerçek şair kişiliğiyle ölümsüz eserler yazarken, Schiller ağırlığını felsefeden alan uzun soluklu şiirleriyle kendi mizacı doğrultusunda eserler vermiştir. Aradan geçen 200 yıllık bir zamandan sonra tarafsız bir gözle bakarsak, Schiller'in bu şiirleri bir hümanite idealinin gerçekleştirilmesi olarak eğitici bir önem taşımaktadırlar. Schiller, şairden daha çok bir dram yazarıdır, ama şiirlerinde ideal çevresinde örülmüş ahlaki özellikler taşımış, onlarda yüce değerleri işlemiştir. Prof. Burhanettin Batıman Felsefe ve Şiir çevirisiyle bize felsefi olduğu kadar mitolojik boyutta da mükemmel bir Schiller sunuyor. Burada çevirilerin aslına sadık kalınarak yapıldığını, asıllarındaki güzelliği aynen koruyarak önemli seviyede bir çeviri başarısı sağlandığını belirtmeyı gerekli buluyoruz.