Babacığım, deniz çok güzel, bugün ellerim buruş olana kadar denizden çıkmam, dedi Ezgi plaja geldiklerinde. Tatili ve denizi çok seviyorum, diye bağırarak arkasına bile bakmadan denize koştu.

Arkadaşı Denizze ile geçen sene bu plajda tanışmışlardı. Hızla yüzerlerken birbirlerini görmemişler, kafa kafaya çarpıştıklarında önce biraz canları acımış ama sonra çok iyi arkadaş olmuşlardı. Denizze, arkadaşlarıyla birlikte denizlerde yaşayan bir denizkızı idi. Tatil boyunca Ezgiyle oynamışlar, dost olmuşlardı. Denizze, Ezgiye, Denizce öğretmiş, onu arkadaşları ile de tanıştırmıştı. Tatil sonunda Ezgi yaşadığı şehre dönmüş, okula gitmiş ve arkadaşını çok özlemişti.

Keşke Denizze de buralarda olsaydı diye düşünüyordu ki Ezgi, küçük bir şeyin denizin içinde
bacağına pıt pıt dokunduğunu hissetti.
Haberci Balık, sen misin yoksa?
Evet benim, dedi Haberci Balık, kafasını sudan çıkartarak, nasılsın bakalım?
Heyyo, ben de tam sizi düşünüyordum, iyi ki geldin, dedi Ezgi ve arkadaşına sıkıca sarıldı. Arkadaşlar nerde?

Merak etme, herkes burada. En sevdiğimiz arkadaşımız Ezgi, denize gelmiş, gelmez miyiz sanmıştın yoksa? diye güldü Haberci. Hadi hazırlan gidiyoruz, herkes kayalıkların arka tarafında seni bekliyor.