Evin hafızası sözcük barındırmaz : Yüzler , nesneler , ayrılıklar , ah-vahlar barındırır. Siz bütün yüzlerinizi özenle özenerek asıp gitmiştiniz askılara . Düşleriniz ve kuruntularınız can çekişen bir karaca gibi nemli gözlerle izliyor şimdi zamanın dudaklarınızda erimesini .Unutuşlar için kahverengi çekmeceler bulundurdunuz , unuttukça koydunuz , tıka basa doldu gün karası çekmeceleriniz. Saklı duygularınız da vardı evin herhangi bir yerinde : Vazolar , çekyatlar , TV sehpası ... Onlar da birer birer alacaklılar sizden.
Evin bütün köşelerine sürtülmüş bir ömrünüz var sizin. Can sıkıntılarınız , iç çekmeler , mor sevinçler , küskünlükler ... Bir satranç tahtası gibi aritmetik , onlar işte bütünüyle sizden olan nadide kırıntılar , şimdi evin hafızası içinde pür dikkat yaşamaya devam ediyorlar. Siz olsanız da olmasanız da yaşayacaklar . Çünkü evlerde yaşamayız biz , evler bizde yaşar , belleğimizde...