Etyemezlik yalnızca bir besidüzen değil; bir yaşam anlayışı, yaşayış sayılır. "Yeğ" bir yeryüzü için çok gereklidir. Acımasızlığın, giderek kıyıcılığın ne denli yaman olduğunu söylemek aşırı. İşte, sevecenliğin isterlerinden biri etyemezliktir. Kişi kendisinde de, çevresinde de olumsuzluk istemiyorsa, et yemekten titizlikle kaçınmalıdır. Yoksa acı çektirip öldürerek türlü sorunların çözümsüz bırakılmasına katkıda bulunur.
Bu betik etyemezlere, etyemez adaylarına biraz olsun dayanak verme ereğiyle yazıldı. Etyerlikten etyemezliğe geçişi – bir gıdım da olsa – hızlandırmaya ya da kolaylaştırmaya yararsa, yazar kendisini "ongun" sayacaktır. Etyemezce günler geçirmemiz dileğiyle...